Mijn interesse voor het privacyrecht ontstond toen een advocaat bij een hoorcollege vertelde over zijn rechtszaak tegen Oracle en Salesforce. Waar ik normaliter niet altijd even enthousiast in de collegebanken zat, heb ik van begin tot eind van zijn verhaal aan zijn lippen gehangen. Het is spannend om te beseffen dat zulke (Big Tech) bedrijven beslissingen maken die ons allemaal aangaan, zonder dat we dat zelf door hebben. In de steeds veranderende digitale wereld staat privacy onder druk. Hoe voorkomen we dat onze persoonlijke levens straks als ‘datapakketjes’ langs verschillende overheidsinstanties en marktpartijen reizen?
Deze vraag hield mij tijdens mijn studie bezig. Ik schreef mijn bachelorscriptie over datamining door de overheid. Na het afronden van de bachelors Communicatiewetenschappen en Rechten aan de UvA, volgde ik de Master Informatierecht. Hier kreeg ik nog meer belangstelling voor het gegevensbeschermingsrecht. Bij Lex Digitalis krijg ik nu de kans om de opgedane kennis te vertalen naar de praktijk.
Tijdens een eerdere privacyzaak tegen de staat pleitte Tommy Wieringa (auteur en mede-eiser) voor het ‘herstel van de persoonlijke sfeer; waar je burger, noch consument, noch ingrediënt van een maatschappelijk patroon bent’. Hij noemde de persoonlijke levenssfeer ‘de grondtoestand van het menselijk leven’. Ik ben het daar ruimschoots mee eens. Dit fundamentele recht verdient net zo veel bescherming als andere mensenrechten. Daar moeten we ons samen voor inzetten. Dat kan door de verbinding op te zoeken met organisaties in verschillende domeinen van onze maatschappij. Ik ben enthousiast om hier bij Lex Digitalis mee aan de slag te gaan!
Buiten mijn werk houd ik ervan om buiten te zijn, te sporten en tijd door te brengen met vrienden.
